A translation of mine

Chatka w Górach Zhongnan
Wang Wei

W sile wieku bezmiernie pokochałem Drogę;
Na starość zamieszkałem na skraju Gór Zhongnan.

Przechadzam się samotnie, kiedy mam ochotę;
Tylko ja swoje szczęście znajduję w potrzebie.

Idąc z wolna, docieram, gdzie strumyk się kończy;
Siedzę i patrzę, jak chmury się kłębią na niebie.

Wtem starzec wyszedł z kniei — no to rozmawiamy;
Wśród śmiechów nikt nie myśli, by wrócić do siebie.

終南别業
王維

中歲頗好道，
晚家南山陲。

興來每獨往，
勝事空自知。

行到水窮處，
坐看雲起時。

偶然值林叟，
談笑無還期